قدیما حوصله ی همه چیز بیشتر بود .
برای دیدن دوستان و آشنایان وقت داشتیم .
حتی برای چاپ شدن عکس های خانوادگی شب یلدا، خونه استاد وخب بعدش هم تهیه کردن یه قاب خوشگل واسه اون .
اون وقتا حوصله مون بیشتر بود ، حتی همین شبکه های مجازی و اپلیکیشن ها و …. دقیقا همین چند سال پیش که توی یاهو مسنجر و سیصد و شصت درجه و فیسبوک می چرخیدیم ،
انگاری بازم وقت داشتیم یا یه سر خونه عمه خانوم بریم تا چند دقیقه ایی پای حرف های شیرینش بنشینیم و اون هم برامون تیکه ایی از دیوان حافظ رو از بر بخونه و دم آخر ،موقع خداحافظی یه مشت پسته و توت خشک بزور بچپونه تو جیبمون …
قدیما حوصله همه چیز بیشتر بود و همه چیز قشنگ تر بود
الان هم هنوز چیزهایی هست که قشنگه، به دل میشینه